Málverkið...

Hann fór inn á vinnustofu sína og bjóst ekki við að gera neitt, hann hafði ekki gert neitt lengi. Hann tók upp pensilinn og byrjaði að mála en endaði með því að grýta verkinu þvert yfir vinnustofuna, svo það lenti með látum á veggnum.
Hann opnaði vodka flöskuna sem stóð á borðinu innan um litina og penslana, hann fékk sér drjúgan sopa og gretti sig aðeins, fyrsti sopinn var alltaf aðeins of sterkur. Næsti varð fínn og þar næsti á eftir og svo næsti og næsti. Hann átti ekki við neitt vandamál að stríða, hann drakk bara því honum fannst það gott.
Hann tók upp pensilinn aftur og byrjaði að mála og það gekk eins og í sögu. Hann málaði eina mynd og svo aðra og aðra, hann stoppaði bara ekki, hann var kominn á skrið. Hann tók ekki eftir því hvað hann var að mála, það gerðist allt svo hratt, hann bara málaði og skipti um pensla og liti og galdraði fram list. Hann lauk við síðustu myndina, svolítið þreyttur, hann yrði að sína konu sinni myndirnar hún yrði svo stolt.
Honum fannst eins og að sá tími sem fór í það að mála myndirnar hafi farið fram hjá honum svo hann ákvað að fara yfir myndirnar sínar, byrja á þeirri fyrstu. Hann gekk að fyrstu myndinni, hann hafði málað heimili sitt og umhverfið í kring, ekki slæmt. Næsta mynd var af konu hans inni í eldhúsi, þriðja myndin var af konu hans sitjandi við eldhúsborðið með byssu fyrir framan sig. Hann horfði undrandi á myndina, hvað hafði hann verið að spá? Hún á ekki byssu, hvað ætti hún að gera með byssu? Fjórða myndin var af konu hans að setja hljóðdeyfi á byssuna og labba upp stigann að háaloftinu, hann hristi höfuðið undrandi á myndefni sínu.
Fimmta myndin var af honum, hann snéri í átt að dyrunum á vinnustofu sinni og við dyrnar stóð kona hans þó sást bara bakhlutinn af henni, hún helt á einhverju í höndunum. Hann færði sig nær málverkinu til að sjá hvað það var, það var byssan... hann hrökklaðist frá málverkinu, hvað var í gangi? Hvers vegna hafði hann málað slíkar myndir? Undrandi snéri hann sér við, og þarna stóð hún með byssuna í höndunum.

by Kristrún Huld Hafberg ©